در مورد سازمان شخصیت مرزی به موارد مفصل و مشروحی می توان اشاره کرد که در اینجا به نکات مهم و تعریف کلی آن می پردازیم.

ترومای دلبستگی در سازمان شخصیت مرزی در قبل از ۷ سالگی اتفاق افتاده است .بنابراین مکانیسم های دفاعی مرزی ها بدوی و پس‌رفتی است یعنی زمان شکل‌گیری این دفاع ها مربوط به مرحله پیش زبانی و قبل از ۷ سالگی است.

دفاع اصلی مرزی های دوپاره سازی (spiliting) و فرافکنی است. در دوپاره سازی وضعیت ذهن بیمار مانند ذهن یک نوزاد دوپاره است. همه چیز یا خوب است یا بد است. اگر همسر بیمار مرزی مطابق خواسته او رفتار کند بهترین و بی نقص ترین همسر دنیاست و اگر غیر این باشد بدترین فرد روی زمین است.

دفاع دیگر فرافکنی است. در فرافکنی وضعیت ذهن بیمار پارانوئید است. به دلیل وجود همین فرافکنی، مشکلات در بیماران مرزی مشکلات بین فردی و ارتباطی است. اضطراب آزار دیدن دارند یعنی نگرانند که مبادا کسی به آنها آسیب برساند. وقتی صحبت از دفاع ها در سطح سازمان شخصیت میکنم یعنی دفاع ها در سطح کاراکتر وجود دارند و با ویژگی های شخصیتی یکسان شده اند. به همین دلیل چالش و خنثی سازی بسیار سخت است و بدون بازسازی دفاع ممکن نیست.

سازمان شخصیت مرزی در مقابل محیط تهدید آمیز دو نوع راه حل برای خودش دارد:

اول راه حل نارسیستیک. این ها می گویند اگر دنیا جای بدی است من از دنیا بدترم. این راه معمولا به جنگ و‌ ستیز و ‌تلاش برای کنترل محیط ختم می شود. این نوع در مردان بیشتر دیده می شود.

راه حل دوم راه حل هیستریونیک است. در این راه حل شیوه برخورد با تهدید، نزدیک شدن به منبع قدرت برای کاهش اضطراب است و در زنان بیشتر دیده می شود.

معمولا سمپتوم های اختلالات (DSM) در افراد مرزی به وضح دیده می شود. مثل افسردگی و اضطراب یا وسواس. قابل ذکر است که سمپتوم ها نتیجه و معلول حضور مکانیسم های دفاعی هستند.

همچنین مرزی های از مکانیسمی استفاده می کنند که ملانی کلاین به آن همانندسازی فرافکنانه یا (projection identification )  به اختصار  ( pi) می گفت.

در فرافکنی گفتیم بیمار تهدید را پیدا می کند اما در (pi) بیمار تهدید را پیدا و آن را در دیگران کنترل می کند. به همین منظور مرزی ها افراد را به پاسخی وا می دارند که متناسب با تهدیدی باشد که در ذهن خود دارند. جمله (می دونستم اینطوری میشه ) نمونه بارز (pi) کردن است. یعنی بیمار آن قدر دیگری را اذیت می کند تا پاسخ عصبانیت را در او ایجاد کند و حالا که پاسخ ایجاد شد یک تهدید برای بیمار به حساب میرود و در مقابل این تهدید دفاع می کند.

در واقع در pi  تکرار به میان می آید. بیمار ناهشیار آسیب گذشته را تکرار می کند تا بتواند بر روی آن کنترل داشته باشد اما در هر رابطه با افراد دیگر دوباره مشکلات بین فردی بروز پیدا می کند و نمیتواند رابطه صمیمی ای با دیگران داشته باشد.

نویسنده: عرفان باقرزاده